Veelzijdig Nieuw-Zeeland

Zes weken en 2500 foto's verder is het weer tijd om jullie te vertellen over mijn belevenissen. Voor degene die geen tijd hebben is er dit keer ook een korte versie. Die luidt: ik heb heel veel gedaan en gezien in een heel korte tijd: het was top, geweldig, leuk en mooi!! Net als de mensen die ik ontmoette :-)

Voor degene die wat meer de tijd hebben: pak een comfortabele stoel, wat lekkers te eten en te drinken, ga nog even naar de wc, was je handen, trek de stekker uit je telefoon, ga zitten en geniet want Nieuw Zeeland is geweldig!!!

Ik begon mijn reis in Auckland, de grootste stad in Nieuw Zeeland. In deze stad wonen meer mensen dan in heel het zuider eiland van NZ. Voor NZ'se begrippen dus een grote stad, voor mij gewoon een stadje.
Zo wandelde ik heel Auckland door, langs de haven, door de winkelstraat, door de woonwijken en door de parken. Het was een leuke stad maar ik keek uit naar de volgende bestemming.

Van Auckland reisde ik naar Hahei en Hot Water Beach met de Straybus. Dit is een soort hop-on-hop-off bus maar dan één die heel NZ doorgaat. In de bus leerde ik Liza (NL), Adam, Anthony en Ben (UK) kennen. Het klikte meteen dus de rest van de trip reisde ik met hen.

Als eerst reden we naar Hot Water Beach, een strand waar warm water onder het zand doorstroomt. Als je een kuil graaft boven zo'n stroompje dan krijg je een heet water bad. Op sommige plekken was het water zelfs zo heet dat je je voeten verbrandde (auw). Het effect dat het strand had was dat iedereen kuilen aan het graven was, het leek net de invasie van de Duitsers op de Nederlandse stranden :-). Na gechilled te hebben in een kuil van een ander (ja ik ben nog steeds lui) reden we door naar Hahei. Daar wandelden we langs de kust en door de bergen naar Cathedral Cove, een baai met mooie grotten en rotsen om ons na afloop te storten op de BBQ. Mjam.

De volgende dag reden we naar Raglan. Sommige namen een surfles maar Anthony, Ben en ik besloten naar het strand te gaan aangezien dat maar 45 minuten lopen was........ Na drie minuten besloten we dat het toch te ver lopen was en hielden we onze duimen op. De eerste auto stopte meteen en zo liftten we naar het strand. Op de terugweg probeerden we hetzelfde alleen was het dit keer pas de laatste vijf minuten dat iemand ons een lift gaf. Ach, iets is beter dan niets :-)). 's avonds speelden we met zijn allen ezelen maar dan met lepels. Als iemand kwartet had pakte hij/zij een lepel waarna iedereen volgde. Vechten om lepels dus :-)).

De dag erna reden we naar de Waitomo Caves. Een plek met vele grotten waarin allemaal glowwormen leven. Omdat het nat en koud is in de grotten hesen we ons in wetsuits en gumboots (kaplaarzen) om vervolgens door een nauw gaatje de grot in te kruipen. De volgende uren bestonden uit wandelen, bukken, klimmen, kruipen door gaten waarvan je nooit verwachtte dat je er door zou passen (wat overigens goed voor je ego is als het wel lukt :-)), zwemmen in ijswater, glijden door krappe gaten, balanceren op rotsen en chillend in zwembanden onder de glowwormen door drijven. Alle glowwormen bij elkaar ziet er uit als een heldere hemel vol met sterren, heel gaaf. Na afloop vertelden ze ons dat de glowwormen geen wormen maar maden te zijn. Dat hadden ze beter voor zich kunnen houden. Glimmende maden zijn gewoon vies, niet bijzonder haha.
Inmiddels had ik afscheid genomen van Lisa en kennis gemaakt met Alex en Angela. Twee leuke meiden uit Canada.

Die avond sliepen we bij een Maoristam. Voordat we aankwamen nam de leider van de stam ons mee naar hun supermarkt: het nabij gelegen bos. Hij vertelde over alles in het bos dat zij gebruiken en waarvoor ze het gebruiken. Van bladeren tot bomen. Heel interessant! In het bos kreeg ik ook een sneakpeak van de rivier waar ik de volgende dag met een raft over ging varen: de 7-meter hoge waterval staarde me lachend aan.. Ik lachte niet terug......

Terug in het huis van de Maori's heette de leider van de stam ons op speciale wijze welkom. De mannen en vrouwen zaten apart van elkaar waarna de Maori leider ons in zijn taal zegende en lid maakte van de familie. Daarna liep iedereen langs hem en drukte twee keer zijn of haar neus tegen zijn neus. Vanaf dat moment maakten we officieel deel uit van de Maori familie. We aten met zijn allen, genoten van een culturele dansshow en kregen de kans om allerlei vragen te stellen over de Maori's en hun cultuur. Ik vond het erg interessant allemaal.

The next stop was Rotorua. Een plek waar het gigantisch naar rotte eieren/ zwavel stinkt. Dit komt door de geometrische activiteit in het gebied. Het is namelijk een vulkanische gebied.
'S middags gingen Angela, Alex, Ben, Adam, Anthony en ik op ontdekkingstocht door een park. Het park zit vol met modderbronnen, heet/ kokend water/ modder met zwavelhoudende dampen die uit de grond op borrelen, een bijzonder fenomeen. Het geeft een onwijze stinklucht en als je dichtbij staat voel je gewoon de warmte van de dampen. Bijna alsof het je lichaam binnendringt, bah.

Na de wandeling door het park vertrokken we voor ons white water rafting tripje. Ik had er veel zin in maar was stiekem best zenuwachtig voor de 7 meter hoge waterval waar we van af gingen raften. Eenmaal in de raft bleek onze guide ook nog eens de gekste van allemaal te zijn met als resultaat dat we twistte, draaiden, flipten en alles wat je liever niet doet (of juist wel) in een raft. We hadden de grootste lol totdat we aankwamen bij de waterval. Iedereen was stil en zenuwachtig, maar we hadden geen keus. Dus daar gingen we dan: ogen dicht, gillen en hopen dat het goed komt. En uiteraard was dat het geval!! Later vroeg de tourguide ons of we een stukje wilden zwemmen. Dat leek ons wel wat en dus sprongen we in het water. Zodra we daar waren riep de tourguide dat we de boot vast moesten houden en onze knieën op moesten trekken want er kwam een waterval aan. Oeps!! En zo zwommen we de waterval af. De waterval drukte ons onderwater maar zodra we boven kwamen en dus 'veilig' waren kwam meteen de grote glimlach tevoorschijn. Dat duurde niet lang want de boot flipte, precies op m'n hoofd. Onder water, niet wetende waar je omhoog kunt is een enge ervaring. Toen ik weer boven kwam flipten we de boot terug en werd ik met een ruk de boot in getrokken. Er kwam namelijk een andere waterval met veel rotsen. Het was dus niet de bedoeling dat we daar zonder boot vanaf gingen. Helaas lagen er nog drie van ons in het water. Ik probeerde Angela uit het water te trekken maar ik had geen grip genoeg. En zo ging Angela zonder boot de waterval af. Ik had haar continu vast, maar toch verdween ze soms onder water. De blik in haar ogen vergeet ik nooit meer en ik denk dat mijn blik vrijwel hetzelfde was.. Uiteindelijk kwam alles goed, ik kreeg Angela de boot in en ze was ok. Maar wauw, wat was dat eng!!!! Het gekke is dat we het raften allemaal wel als een van onze highlights zien. Waarschijnlijk omdat het goed is afgelopen en de trip toch wel heel gaaf was. Om te vieren dat we nog in leven waren sloten we de dag af door Ring of Fire te spelen en een avondje te stappen.

De volgende dag hadden we wat moeite met op staan (geen idee waarom...;-)). Vroeg in de ochtend vertrokken we naar de Hobbitton, onderdeel van de filmset van Lord of the Rings en The Hobbit. Heel cool om de Hobbit huisjes in het echt te zien. Helemaal in 'film-stemming' besloten we om 's avonds naar de bioscoop te gaan om Hunger Games 2 te zien.

De dag erna vertrok iedereen met de bus richting het zuiden. Ondanks de korte tijd dat we elkaar kende, voelde het alsof ik vrienden voor leven had gemaakt. En om dan gedag te zeggen is altijd even moeilijk. Gelukkig begon voor mij ook een nieuw avontuur: de oostkust van het Noordereiland.