Te Anau, Milford Sound, Gunn's Camp en sandflies

Samen met Hein, Sarah en Rianne vertrok ik verder naar het zuiden. We
reden langs de rivier richting Te Anau. Dit stuk zag er al mooi uit. Dat
beloofde veel goeds, want de volgende bestemming was Milford Sound, een mooi fjordengebied ten zuidwesten van Nieuw Zeeland.

De busrit begon redelijk intens. Ajax speelde namelijk. Ik zie jullie denken: Ajax? De voetbalclub? Ja, Ajax de voetbalclub. Nu interesseert mij dat niet zo, maar Hein is groot voetballiefhebber EN Ajaxfan. Een hoop 'Ahh', ' NEE', 'Oeehhh' en 'kom op nou's' galmden door de bus. Grappig om te zien. Hoe ver van huis je ook bent, door de technologie van tegenwoordig kan je alles uit je eigen kikkerlandje blijven volgen. Helaas voor Hein verloor Ajax. Daarnaast veranderde het weer ook nog. De regen en dichte mist verborg het mooie uitzicht dat we hadden op de weg naar Milford Sound.

Toch stopten we bij enkele bijzondere watervallen en meren. één daarvan was het Mirror lake. Bij de juiste weersomstandigheden reflecteert dit meer de omgeving zodanig dat het net een spiegel is. Heel mooi en een leuk special effect als je een foto maakt. Helaas door de regen reflecteerde het niet en was het gewoon een meer. Voordeel van de regen was wel dat de watervallen extra wild waren, en daardoor ook extra mooi.Toch konden we er door de regen en de kou niet echt van genieten. Snel terug lopen naar de droge en warme bus, dat was belangrijker!

Aangekomen in Milford Sound stapten we op de boot en vaarden we tussen de fjorden door. Ondanks de regen was het prachtig om te zien. De fjorden zijn gigantisch met hun vele watervallen. Ik voelde me heel klein. Gelukkig waren er ook een hoop schattige zeehondjes in het water en op de rotsen. Was ik in ieder geval niet de enige, lol.

'S avonds reden we door naar Gunn's Camp om daar de nacht door te brengen. Vrienden hadden ons vooraf gewaarschuwd dat er zo veel sandflies waren bij Gunn's Camp. Dat zijn hele vervelende vliegen die je bijten waar je bij staat en vreselijk jeukende bulten achterlaten die eindigen als litteken. Ze hadden me eerder al flink te pakken gehad en dat was eindelijk een beetje weg, dus echt veel zin had ik er niet in. Gelukkig heeft ieder nadeel zijn voordeel: door de regen waren er vrijwel geen sandflies en dus geen nieuwe bulten! Jeej.

De volgende dag reden we terug naar Te Anau. Het weer was stukken beter en het uitzicht dus ook. We stopten nog een keer bij de Mirror Lakes. En het klopte, het was net een spiegel, zo helder was het beeld dat gereflecteerd werd in het water. We stopten ook in een bos dat volledig bedekt was in mos. Heel apart om te zien.

In Te Anau stapte ik uit de bus. De bus ging door naar het zuidelijkste puntje van Nieuw-Zeeland. Ik ging terug naar Queenstown. In Queenstown ging ik met Camiël, Martin, Jonathan en Sonia naar de tweede Hobbitfilm. Als je dan toch in Nieuw-Zeeland bent, dan is het wel zo leuk om de film daar te zien.

De dag erna gingen we met z'n allen frisbeegolfen. Een combi van frisbeeën en golfen. Wat een geweldig spelletje is dat. Lekker relax, een beetje frisbeeën in de hoop dat je de frisbee in de 'hole' gooit. Uiteraard lukte me dat voor geen meter. Maar zoals de verliezers altijd zeggen: het gaat om de lol en niet om het winnen :-). En lol hadden we zeker.

En toen ging de reis weer verder. Via Mount Cook, Rangitata, Christchurch, Kaikoura en Wellington terug naar Auckland om vervolgens naar het meest noordelijke stukje van Nieuw-Zeeland te reizen. ZIN IN!