You've got to love Queenstown
Blijf op de hoogte en volg Mariëlle
12 December 2013 | Nieuw Zeeland, Queenstown
Queenstown, de laatste stop met deze bus, de plek waar iedereen afscheid neemt of elkaar weer ontmoet, de plek van het avontuur, de plek van het feesten en de plek van DE Fergburger. Ja, op naar Queenstown: whoop whoop!
Op weg naar Queenstown stopten we bij de Blue water Pools. Doorzichtig, helder blauw en ijs- en ijskoud water. Straydriver Twinkels en Jonathan (Ierland) sprongen daar van een redelijk hoge brug het ijskoude water in, gevolgd door een aantal andere daredevils. Aangezien ik snotverkouden was vond ik het niet verstandig om ook te springen . En
dus bleef ik veilig en warm, bepakt en bezakt met andermans kleren, aan
de kant staan.. Balen!! Of toch niet?!? ;-)
Voordat we aankwamen in Queenstown stond ons nog één activiteit te
wachten. Een activiteit die je 'op zijn Queenstowns' welkom heet in het
plaatsje: bungyjumpen!! Van 134 meter hoogte!!!! De buschauffeur
vertelde ons een kwartier van te voren over de bungyjump, dus veel tijd
om zenuwachtig te zijn hadden we niet. Desondanks gierden vanaf dat
moment de zenuwen met een redelijke snelheid door m'n lijf. En dat bleef
nog wel even zo. We kwamen namelijk terecht in een Nieuw Zeelandse
traffic jam: tientallen schapen die op de weg liepen en niet van plan
waren opzij te gaan. Nog langer zenuwachtig zijn. Gelukkig kreeg de
schaapherder het voor elkaar om de schapen van de weg af te krijgen
zodat wij snel door konden naar de bungyjumplocatie. Jeeeej....
Daar aangekomen bleef ik nerveus. Ik zag van een veilige afstand een
aantal andere daredevils de diepte in springen. Die afstand tot het springmoment werd kleiner en kleiner toen wek in het kabelbaantje stonden dat ons naar het bungyjumpplatform bracht. Hoe dichter bij ik kwam, hoe beter ik de diepte zag. Slik... 134 meter is dan toch wel heel hoog.... Eenmaal op het platform zette de begeleiders een oppompend muziekje op. Dat hielp, ik kreeg er zin in.
Eerst waren drie van m'n vrienden aan de beurt. Daarna liep ik naar de stoel zodat ze het bungykoord aan m'n enkels vast konden maken. Op dat moment maakten mijn zenuwen plaats voor enthousiasme en adrenaline. Ik ging bungyjumpen!! Vet!!! Als een pinguïn waggelde ik naar de plek waar ik vanaf moest springen. Even lachen naar de camera en gaan!! Geen twijfel niks niet. Hoe het ging? Nou, zo: Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhh...adem halen...aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh....adem halen.....jeeeeeeeeeeeeeeejjjjjjjj!!whoeeeeeeeeeeee!!!Vettttt!!!!yesssss!!!! Het is goed gegaan, ik leef nog, trok op tijd aan het touwtje en dus
hoeven ze me nu niet op mijn kop omhoog te takelen en had ik al gezegd
dat ik nog leefde? Wauw, wat een adrenaline!!!!' Zo ging het. Het was
geweldig!
Na de bungyjump genoten we van het leven tijdens een bbq. Daarna op naar Queenstown. In QT werd ik herenigd met Adam, Anthony, Angela en Alex. Ook Hein was In QT en Paul, de jongen met wie ik de eerste week in Sydney op trok. Het was dus meteen al gezellig. 'S avonds gingen we met zijn allen op stap. Een afscheidsfeestje van de bus, en een 'we zijn herenigd whoehoe' feestje van de vorige bus. Leuk!
De volgende dag maakte ik kennis met de Fergburger. De beroemde burger uit QT. Bij deze burgertent staat serieus iedere seconde van de dag een grote rij. Ochtend, middag, avond, het maakt niet uit. En terecht, wat een heerlijke, megagrote, gigantische, geweldige burgers zijn dat zeg!!!
Na de Fergburger liep ik het plaatsje door. Queenstown is omringt door
bergen en helder blauwe meren. Een pittoresk dorpje zoals je op een
schilderij verwacht. Daarnaast is het er gezellig, druk maar rustig en
biedt het veel avonturistische activiteiten. Een heerlijke plek om een
tijdje te blijven dus.
De dag erna zoefde ik met Adam, Alex, Hein en Tom de berg af met de
luge. Een soort go-karts maar dan zonder gaspedaal of benzine. Gewoon
van boven naar beneden sjezen. Het was super leuk. En het uitzicht vanaf boven was ook nog eens spectaculair. Na drie dagen Vertrok mijn 'oude' groep vrienden weer en dus zijn we de laatste avond nog even flink wezen stappen.
Lang alleen was ik niet want de mensen uit de 'nieuwe' bus
kwamen weer terug van hun trip naar het zuidelijkste puntje. Het was
leuk om ze weer te zien, ook al zaten er maar drie dagen tussen. Het
voelde als een hechte vriendengroep, als familie. Ik vind het nog steeds
bijzonder dat je in zo een korte tijd zo close raakt met mensen en je zo
een sterke band voelt.
Omdat de luge zo leuk was ging ik de volgende dag
met de mannen mee voor een tweede ronde. Het ging stukken beter dan de eerste keer en ik voelde me een heuse luge-expert. Ik kwam dan wel elke keer als laatste aan, maarja, wat wil je als je het op neemt tegen
roekeloze mannen :).
Die avond aten we een heerlijke zelfgemaakte pasta met sinaasappels erin. Het gold wederom als laatste avondmaal want de dag erna vertrok ik met Hein verder richting het zuiden. Nog meer avontuur!
Op weg naar Queenstown stopten we bij de Blue water Pools. Doorzichtig, helder blauw en ijs- en ijskoud water. Straydriver Twinkels en Jonathan (Ierland) sprongen daar van een redelijk hoge brug het ijskoude water in, gevolgd door een aantal andere daredevils. Aangezien ik snotverkouden was vond ik het niet verstandig om ook te springen . En
dus bleef ik veilig en warm, bepakt en bezakt met andermans kleren, aan
de kant staan.. Balen!! Of toch niet?!? ;-)
Voordat we aankwamen in Queenstown stond ons nog één activiteit te
wachten. Een activiteit die je 'op zijn Queenstowns' welkom heet in het
plaatsje: bungyjumpen!! Van 134 meter hoogte!!!! De buschauffeur
vertelde ons een kwartier van te voren over de bungyjump, dus veel tijd
om zenuwachtig te zijn hadden we niet. Desondanks gierden vanaf dat
moment de zenuwen met een redelijke snelheid door m'n lijf. En dat bleef
nog wel even zo. We kwamen namelijk terecht in een Nieuw Zeelandse
traffic jam: tientallen schapen die op de weg liepen en niet van plan
waren opzij te gaan. Nog langer zenuwachtig zijn. Gelukkig kreeg de
schaapherder het voor elkaar om de schapen van de weg af te krijgen
zodat wij snel door konden naar de bungyjumplocatie. Jeeeej....
Daar aangekomen bleef ik nerveus. Ik zag van een veilige afstand een
aantal andere daredevils de diepte in springen. Die afstand tot het springmoment werd kleiner en kleiner toen wek in het kabelbaantje stonden dat ons naar het bungyjumpplatform bracht. Hoe dichter bij ik kwam, hoe beter ik de diepte zag. Slik... 134 meter is dan toch wel heel hoog.... Eenmaal op het platform zette de begeleiders een oppompend muziekje op. Dat hielp, ik kreeg er zin in.
Eerst waren drie van m'n vrienden aan de beurt. Daarna liep ik naar de stoel zodat ze het bungykoord aan m'n enkels vast konden maken. Op dat moment maakten mijn zenuwen plaats voor enthousiasme en adrenaline. Ik ging bungyjumpen!! Vet!!! Als een pinguïn waggelde ik naar de plek waar ik vanaf moest springen. Even lachen naar de camera en gaan!! Geen twijfel niks niet. Hoe het ging? Nou, zo: Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhh...adem halen...aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh....adem halen.....jeeeeeeeeeeeeeeejjjjjjjj!!whoeeeeeeeeeeee!!!Vettttt!!!!yesssss!!!! Het is goed gegaan, ik leef nog, trok op tijd aan het touwtje en dus
hoeven ze me nu niet op mijn kop omhoog te takelen en had ik al gezegd
dat ik nog leefde? Wauw, wat een adrenaline!!!!' Zo ging het. Het was
geweldig!
Na de bungyjump genoten we van het leven tijdens een bbq. Daarna op naar Queenstown. In QT werd ik herenigd met Adam, Anthony, Angela en Alex. Ook Hein was In QT en Paul, de jongen met wie ik de eerste week in Sydney op trok. Het was dus meteen al gezellig. 'S avonds gingen we met zijn allen op stap. Een afscheidsfeestje van de bus, en een 'we zijn herenigd whoehoe' feestje van de vorige bus. Leuk!
De volgende dag maakte ik kennis met de Fergburger. De beroemde burger uit QT. Bij deze burgertent staat serieus iedere seconde van de dag een grote rij. Ochtend, middag, avond, het maakt niet uit. En terecht, wat een heerlijke, megagrote, gigantische, geweldige burgers zijn dat zeg!!!
Na de Fergburger liep ik het plaatsje door. Queenstown is omringt door
bergen en helder blauwe meren. Een pittoresk dorpje zoals je op een
schilderij verwacht. Daarnaast is het er gezellig, druk maar rustig en
biedt het veel avonturistische activiteiten. Een heerlijke plek om een
tijdje te blijven dus.
De dag erna zoefde ik met Adam, Alex, Hein en Tom de berg af met de
luge. Een soort go-karts maar dan zonder gaspedaal of benzine. Gewoon
van boven naar beneden sjezen. Het was super leuk. En het uitzicht vanaf boven was ook nog eens spectaculair. Na drie dagen Vertrok mijn 'oude' groep vrienden weer en dus zijn we de laatste avond nog even flink wezen stappen.
Lang alleen was ik niet want de mensen uit de 'nieuwe' bus
kwamen weer terug van hun trip naar het zuidelijkste puntje. Het was
leuk om ze weer te zien, ook al zaten er maar drie dagen tussen. Het
voelde als een hechte vriendengroep, als familie. Ik vind het nog steeds
bijzonder dat je in zo een korte tijd zo close raakt met mensen en je zo
een sterke band voelt.
Omdat de luge zo leuk was ging ik de volgende dag
met de mannen mee voor een tweede ronde. Het ging stukken beter dan de eerste keer en ik voelde me een heuse luge-expert. Ik kwam dan wel elke keer als laatste aan, maarja, wat wil je als je het op neemt tegen
roekeloze mannen :).
Die avond aten we een heerlijke zelfgemaakte pasta met sinaasappels erin. Het gold wederom als laatste avondmaal want de dag erna vertrok ik met Hein verder richting het zuiden. Nog meer avontuur!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
