Het mooie Zuidereiland

Op naar het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. 'Het Zuidereiland is nog veel mooier dan het Noordereiland' werd mij verteld, dus dat beloofde wat!! 

We namen de ferry van Wellington naar Picton.  Alleen al het uitzicht onderweg was de moeite waard. Mooie fjorden, helder blauw water, groene eilanden, frisse lucht, ik genoot ervan. Picton zelf is een klein pittoresk dorpje waar een 'beroemde' Nederlandse bakkerij zit. Jullie begrijpen ook wel dat mijn dag niet meer stuk kon. Omdat het bijna 5 december was hadden ze zelfs chocoladeletters: blijheid!

Met een volle buik reden we richting Nelson. Onderweg maakten we een tussenstop bij een wijngaard waar we verschillende dure wijnen konden proeven (lees: drinken). Alle wijnen kwamen uit de omgeving, ook wel de wijnregio van Nieuw-Zeeland genoemd. We stopten maar kort in Nelson zodat we op tijd aankwam in het Abel Tasman National Park. Vernoemd naar de Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman die nooit een voet aan land heeft gezet in Nieuw Zeeland maar wel de eerste Europeaan was die het eiland ontdekte.

In Abel Tasman sliepen we twee nachten, in tegenstelling tot vrijwel alle andere plaatsen. Het was heerlijk om een ochtendje uit te kunnen slapen en niet je tas opnieuw in te hoeven pakken. Uiteindelijk kwam er niet veel van uitslapen. De meesten gingen vroeg in de ochtend skydiven en omdat ik afscheid van ze wilde nemen..... , ehhh ik bedoel plezier wilde wensen, stond ook ik vroeg op. De zon scheen, de lucht was blauw, ik genoot en dus ging ik niet terug naar bed (misschien ben ik toch veranderd haha). 

Toen de daredevils levend en wel en vol adrenaline terugkwamen en we onze magen hadden gevuld met een fat tui burger gingen we op pad om te kajakken. Jammer genoeg ging dat niet door. We hadden te weinig tijd en de wind was te sterk dus het kajakken zou te zwaar zijn. Er alternatief was een 4 uur durende hike. Omdat mijn enkels nog steeds flink gezwollen en pijnlijk waren wandelde ik met Cam in een kwartiertje naar het strand om daar te genieten van de zon, de zee en het uitzicht. We sloten de dag af met een echt meidenavond: veel kletsen over drie onderwerpen. Geweldig! Ik merkte dat ik mijn vriendinnen miste en om dan even meidenpraat te hebben voelde goed.

Na Abel Tasman reden we door naar Punakaiki. Onderweg stopten we om zeehonden te spotten, grotten te bekijken en de bijzondere Pancake Rocks te bewonderen. Rotsen die lijken op grote stapels met pannenkoeken. Ik kreeg er trek van haha. In Punakaiki sliepen we met zijn allen in een groot huis. Dat was weer eens iets anders dan een hostel. 

Onze volgende bestemming was Franz Josef. Ook hier bleven we twee nachten. Die avond feestten we op de Hawaiparty. Het was een van de leukste feestavonden van de reis. Iedereen danste en deed gezellig mee. En dat ondanks dat we de volgende ochtend vroeg op moesten om de Frans Josef Gletsjer te bewandelen. Gelukkig viel het vroege opstaan mee. Vol energie stapte ik de helikopter in die eerst over de gletsjer vloog als onderdeel van de scienetic flight. Daarna landen we halverwege de gletsjer. Tijd om op onderzoek uit te gaan. Met een gids, bepakt in een warm outfit en speciale ijsschoenen, liepen we over de gletsjer. Een hele bijzondere ervaring. De gletsjer bestond uit uiteraard uit ijs, soms bruin, vaak wit maar soms ook helder blauw ijs en in allerlei vormen en maten. Vooral het helder blauwe ijs was mooi. Tijdens de 'ontdekkingstocht' kwamen we ook langs een aantal ijsgrotten waar we in mochten. Het ijs was glad dus soms gleed je door een groot als een ijsglijbaan. Geweldig! Dit was een van de meest bijzondere ervaringen van de trip.

De dag erna kwamen we aan in Wanaka. Na een nachtje slapen beklommen we een van de bergen die het pittoreske plaatsje omringt. Vanaf daar hadden we een mooi uitzicht op de omgeving. 

En toen was het alweer tijd om op pad te gaan naar de eindbestemming van deze bus: het geweldige Queenstown.